بررسی اثر پیش فرآوری فراصوت و آنزیم آلفا-آمیلاز بر تولید نشاسته متخلخل از نشاسته های گندم و ذرت و بررسی میزان توانایی جذب یون آهن

نشاسته های متخلخل به گروهی از نشاسته های فرآوری شده اطلاق می شوند که به عنوان یک جاذب پرقدرت، ترکیبات حساس به نور، حرارت و اکسیداسیون را در خود جای می دهند و علاوه بر نقش حامل به عنوان محافظ نیز محسوب می شوند. تولید نشاسته های متخلخل امروزه با به کارگیری فناوری های نوین مانند امواج فراصوت و آنزیم ها رو به گسترش است. در این پژوهش نشاسته گندم و ذرت با توان 350 وات به مدت 10 دقیقه طی فرایند فراصوت قرارگرفتند. مراحل افزودن آنزیم آلفا-آمیلاز (آنزیم باکتریایی از باسیلوس سوبتیلیس) در غلظت 1/0 درصد به صورت قبل، همزمان و پس از اعمال عملیات فراصوت صورت گرفت. به نشاسته های گندم و ذرت متخلخل تولید شده یون آهن (آمونیوم سولفات آهن (II)) در غلظت های ppm 40، 60 و 80 افزوده شد. نشاسته های متخلخل پس از تولید، به وسیله میکروسکوپ الکترونی مشاهده و توانایی آنها در جذب آب و روغن مورد بررسی قرار گرفت. سپس میزان یون آهن جذب شده و نوع پیوندهای شکل گرفته بین نشاسته ها و یون آهن به ترتیب توسط دستگاه پلاسمای جفت شده القایی (ICP) و طیف سنج مادون قرمز (FTIR) تعیین شدند. در کلیه مراحل نشاسته ذرت و گندم با یکدیگر مقایسه شدند. تصاویر SEM نشان دادند که نشاسته های گندم و ذرت که ابتدا تحت عملیات فراصوت و سپس آنزیم قرار گرفتند (گروه اول) دارای شکل منظم تری از تخلخل ها هستند. همچنین قابلیت جذب آب و روغن در نشاسته های گروه اول تفاوت معنا داری با نشاسته های گروه دوم (عملیات همزمان فراصوت و آنزیم) و سوم (ابتدا عملیات آنزیم زنی و سپس فراصوت) ندارند. مقادیر مورد آزمون در نشاسته ذرت در کلیه مراحل بالاتر از نشاسته گندم بود. جذب یون آهن در نشاسته های متخلخل نسبت به نشاسته های معمولی افزایش یافته و با افزایش غلظت یون آهن، میزان جذب آن توسط نشاسته ها افزایش یافت. همچنین این نشاسته ها قادر به تشکیل پیوندهای آهن- اکسیژن بودند و در طول موج cm-1 575 پیک های متفاوتی با نمونه های شاهد مشاهده شد.