تاثیر خودگشنی بر صفات کمی و کیفی گلایول رقم آمستردام

گلایل، یکی از مهمترین گل های شاخه بریده و معروف به ملکه گل های پیازی است. این تحقیق با هدف تولید ژنوتیپ های برتر گلایول از طریق خودگرده افشانی رقم آمستردام در پژوهشکده گل و گیاهان زینتی در سال های 97-94 و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی انجام گرفت. نتایج تجزیه واریانس نشان داد تفاوت ژنوتیپ ها در صفات مورد مطالعه (به استثناء وزن پداژک)، در سطح احتمال یک درصد معنی دار بودند. ژنوتیپ oprc46 در صفات عرض و طول گلچه، قطر غنچه برتر بود. ژنوتیپ oprc45 در صفات عمر گلدانی، وزن پداژه، عملکرد (پداژه و پداژک) برتر بود. بالاترین تعداد پداژک به میزان 64 عدد در ژنوتیپ oprc415 تولید شد. بالاترین میزان صفات تعداد گلچه، طول دمگل، قطر ساقه، طول سنبله و قطر پداژک در والد بدست آمد. بیشترین همبستگی مثبت و معنی دار (01/0≤P) مربوط به عملکرد (پداژه و پداژک) با وزن پداژه (98/0+=r) بود. نتایج نشان داد که رنگ گل ژنوتیپ ها متمایل به رنگ سفید می باشد. در اکثر ژنوتیپ ها و والد، آرایش گلچه روی سنبله به صورت تک ردیفه و شکل گلچه ستاره ای مشاهده شد.  نتایج گروه بندی نشان داد که ژنوتیپ ها در سه گروه طبقه بندی شدند و والد در گروه جداگانه ای نسبت به ژنوتیپ ها قرار گرفت. همچنین مشاهده شد که بخش زیادی از تنوع موجود در صفات ناشی از عوامل ژنتیکی بوده و تاثیر محیط بر این صفات کمتر بوده است.