سنجش شاخص ‎های توسعه شهری در مناطق چهارگانه شهرداری اردبیل

از مهم ترین و پیچیده ‎ترین تحولات در نیم قرن اخیر رشد سریع شهرنشینی و مشکلاتی است که در سر راه توسعه شهرهای کمتر توسعه‎ یافته و بیشتر توسعه ‎یافته وجود دارد. نابرابری در برخورداری از شاخص ‎های توسعه شهری، ساختار فضایی شهر را دچار تغییر و تحول می کند؛ از این رو هدف از تحقیق حاضر، سنجش شاخص ‎های توسعه شهری در مناطق چهارگانه شهرداری اردبیل با استفاده از مدل تاپسیس به منظور تبیین سطوح متفاوت توسعه کالبدی است. نوع تحقیق کاربردی و روش آن توصیفی- تحلیلی بوده و برای انجام آن از مدل تاپسیس استفاده شده است. اطلاعات از طریق مطالعات اسنادی و کتابخانه ‎ای در سال 1398 به ‎دست آمده است و معیارهای مورد استفاده در سطح ‎بندی گزینه‎ ها با استفاده از روش آنتروپی شانون، وزن ‎دهی شده است. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشانگر آن است که بین مناطق شهر اردبیل به لحاظ برخورداری از شاخص‎ های توسعه کالبدی تفاوت زیادی وجود دارد؛ به‎ طوری ‎که منطقه یک با ضریبCLi  779/0 در رتبه اول در برخورداری از شاخص‎ های توسعه شهری و منطقه دو با ضریب CLi 223/0 در رتبه دوم و منطقه سه با ضریبCLi 213/0 در رتبه سوم و منطقه چهار با ضریبCLi  048/0 در رتبه چهارم قرار دارد که منطقه یک با اختلاف زیادی نسبت به سه منطقه دیگر از لحاظ شاخص‎ های توسعه کالبدی بر اساس مدل تاپسیس در سطح بالایی قرار گرفته و مناطق دیگر به ترتیب منطقه دو، سه و چهار قرار گرفته ‎اند و به جز سرانه ورزشی و انتظامی که در منطقه چهار بیشتر از منطقه یک می‎ باشد بقیه سرانه‎ ها در منطقه چهار کمتر از مناطق دیگر می ‎باشد و سرانه فضای مسکونی با 233/52 در منطقه سه دارای بیشترین فضا در بین مناطق و سرانه فرهنگی در منطقه چهار با 00832/0 کمترین فضا را دارا می‎باشد و بیشترین شکاف از لحاظ برخورداری شاخص ‎ها هم بین منطقه یک و چهار می‎ باشد.