مقایسه اثر یک دوره تمرین هوازی و ازن درمانی بر بیان ژن Beclin-1، AMPKو mTOR بافت غضروف در موش های صحرایی مبتلا به استئوآرتریت زانو

هدف از انجام مطالعه حاضر، تعیین اثر هشت هفته تمرین هوازی و ازن درمانی بر بیان ژن Beclin-1، mTOR و AMPK بافت غضروف آسیب دیده در موش های صحرایی مبتلا به استیوآرتریت (OA) زانو بود.

در این مطالعه تجربی، 40 سر موش صحرایی نر ویستار 10±220 گرمی به طور تصادفی به پنج گروه سالم (CN)، استیوآرتریت (OA)، OA+ازن درمانی، OA+تمرین هوازی و OA+ازن درمانی+تمرین هوازی تقسیم شدند. استیوآرتریت به روش جراحی انجام شد. تمرین ورزشی شامل دویدن روی نوارگردان به مدت هشت هفته، پنج جلسه در هفته، هر جلسه 35-45 دقیقه و با سرعت 18 متر در دقیقه بود. موش های گروه ازن درمانی، ازن (O3) با غلظت 20 پیکوگرم بر لیتر، یک بار در هفته و در مدت سه هفته دریافت نمودند. 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین و در وضعیت 12 ساعت ناشتایی نمونه های غضروف زانو جدا شد و سطوح mRNA  فاکتورهای Beclin-1، AMP و mTOR به روش RT- PCRاندازه گیری شد.

در بافت غضروفی، سطوح Beclin-1 در گروه OA کاهش، ولیکن  AMPKو mTOR افزایش یافت. ازن درمانی، تمرین هوازی و ترکیب ازن درمانی+تمرین هوازی موجب معکوس شدن روند تغییرات شد (0.009=P). اما بین این گروه ها تفاوت معناداری وجود نداشت (0.05≥P).

بر اساس نتایج، ازن درمانی، تمرین ورزشی و ترکیبی سطوح mRNA فاکتورهای Beclin-1 غضروف مفصلی را افزایش می دهند. اما، تمرین ورزشی با شدت متوسط با تعدیل سطوح mTOR ممکن است نقش بیشتری در کنترل اتوفاژی کندروسیت غضروف مفصلی در موش های صحرایی مدل OA داشته باشد.