کاربرد بلاغت دیداری برای رمزگذاری پیام نشانه ای در کلاژهای باربارا کروگر

به کارگیری تصویر در کنار متن، یکی از راهکارهای هنرمندان پسامدرن برای انتقال پیام هنری است. باربارا کروگر هنرمند مفهومی فمینیست، بیشتر آثارش را با ترکیبی از نشانه های تصویری/ادبی به روش تکه چسبانی آفریده است. آثار او پیام های نیرومند اجتماعی اش درباره فرهنگ، قدرت، هویت و جنسیت را به مخاطبان پرشماری منتقل کرده اند. هدف اصلی این مقاله تحلیل شماری از کلاژهای وی برپایه آرایه های بلاغی موجود در آنها و صورت بندی شیوه های رمزگذاری پیام توسط او است. پژوهش حاضر یک موردکاوی در حوزه نشانه شناسی دیداری است که با رویکرد توصیفی تحلیلی به انجام رسیده است. این نوشتار آشکار می سازد که کروگر آرایه های بلاغی (به ویژه چهار آرایه اصلی مانندگویی، مجاز، بخش گویی و طعنه) را آگاهانه و با هدف رمزگذاری پیام اثر به کار گرفته است. او در کلاژهای اش با بهره گیری از این آرایه ها مسایلی همچون آرمان گرایی کور، مردمحوری، کنش پذیری زنان، مصرف گرایی، کالایی شدگی، افول روابط رو در روی انسانی و... را به زبان هنر نقد می کند.