مقایسه سه روش آموزش الکترونیک، سنتی و ترکیبی بر یادگیری درس بررسی سلامت در دانشجویان مامایی

نیاز به یادگیری از طریق روش های نوین جهت ارتقای دانش، یک نیاز اساسی برای کسب مهارت های بالینی  است. لذا این مطالعه با هدف مقایسه تاثیر سه روش آموزش الکترونیک، سنتی و ترکیبی بر یادگیری درس بررسی سلامت در دانشجویان مامایی انجام شد.

روش  کار:

 این مطالعه نیمه تجربی بر روی 84  نفر از دانشجویان رشته مامایی دانشکده پرستاری و مامایی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آبادان در سال 1394 انجام گرفت. افراد نمونه به روش تصادفی ساده به سه گروه تقسیم شدند. در گروه اول یادگیری الکترونیک با استفاده از تلفن همراه، گروه دوم آموزش به شیوه سنتی و درگروه سوم آموزش ترکیبی انجام شد. سپس از هر سه گروه آزمون کتبی و سپس عملی به صورت چک لیستی متشکل از سوالات چهارجوابی به عمل آمد و نمره نهایی هر فرد معیار ارزیابی وی قرار گرفت. جهت تحلیل داده ها از آزمون های آماری واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی و نرم افزار spss و آزمون های آماری استفاده شد.

نتایج این پژوهش نشان داد که  اختلاف آماری معناداری در میانگین نمره تکالیف کلاسی و آزمون عملی(001/ 0<p) و نمره نهایی (001/ 0<p) در سه گروه  وجود داشت اما تفاوت آماری معنی داری بین میانگین نمره  آزمون کتبی در سه گروه  مشاهده  نشد (27/0 =p).

این مطالعه نشان دهنده موثر تر بودن آموزش به شیوه ترکیبی نسبت به سایر روش های آموزشی نظیر آموزش سنتی  و آموزش الکترونیک با استفاده از تلفن همراه در یادگیری درس بررسی وضعیت سلامت در دانشجویان مامایی بود.  لذا پیشنهاد می شود که به جای به کار بردن هر کدام از روش های آموزش سنتی یا الکترونیک به تنهایی، ترکیبی از این دو آموزش در قالب روش نوین آموزشی (آموزش ترکیبی) به کار گرفته شود تا منجر به یادگیری بهتر و فعال در دانشجویان گردد.