روش شناسی حل مسائل اخلاق زیستی در نظام فقهی حقوقی اسلام

روش شناسی اخلاق زیستی اسلامی عهده دار تبیین منطق و چارچوب استخراج قواعد رفتاری حوزه زیستی است. این منطق و چارچوب که متناسب با اراده گرایی حکیمانه است، در موارد ذیل به کار می آید: شناخت مسیله، موضوع و رجوع به منابع و ادله معتبر. در این نوشتار، روش شناسی اخلاق زیستی اسلامی، در سه بخش سامان دهی شده است؛ «روش شناسایی حل مسیله»، «موضوع شناسی» و «حکم شناسی». در بخش مسئله شناسی مشخص خواهد شد «شناخت مسیله» با توجه به شرایط محیطی به ویژه مبانی فکری محیط شکل گیری، با «حل مسیله» متفاوت است. محقق هنگام مواجهه با هر مسئله باید مشخص سازد از اساس مسئله ای وجود دارد یا وجود مسیله، توهم شده یا مختص محیط دیگری بوده است؛ بر فرض وجود، سنخ آن چیست؛ تا در مراحل بعد بتوان روشن ساخت با توجه به سنخ مسیله، روش شناسی پاسخ به آن چیست. در بخش حکم شناسی نیز، سنخ قواعد مورد نیاز در این حوزه بر اساس سنخ مسایل آن تبیین شده است؛ از جمله: مصالح معتبر، سیاست ها و قواعد کلی.