مطالعه آزمایشگاهی برخی خواص مکانیکی بتن های بازیافتی حاوی میکروسیلیس، خاکستربادی و زئولیت طبیعی

پژوهش حاضر به مطالعه تاثیر جایگزینی سطوح مختلف درشت دانه های بتنی بازیافت شده بر رفتار مکانیکی بتن-های بازیافتی پرداخته است. در بتن های ساخته شده سنگدانه های طبیعی در سه سطح %25، %50 و %100 با درشت دانه بتنی بازیافت شده جایگزین شده اند. جهت ارتقاء خواص مکانیکی این بتن ها، هر یک از پوزولان های میکروسیلیس، خاکستربادی و زیولیت طبیعی در سه سطح مختلف با سیمان جایگزین شده است. در مجموع 360 نمونه بتنی مکعبی و استوانه ای در قالب 40 نسبت مخلوط، ساخته شده و آزمایش های تعیین مقاومت فشاری، مقاومت کششی دونیم شدن، تعیین ضریب ارتجاعی استاتیکی و تعیین سرعت انتشار امواج فراصوت در سن 28 روزه انجام گردید. نتایج نشان داد که بدون استفاده از مواد پوزولانی، تا سطح جایگزینی %25 از درشت دانه-های بازیافتی، مقاومت فشاری و کششی بدون تغییر باقی می مانند؛ در حالی که در جایگزینی کامل درشت دانه-ها، مقاومت فشاری تا %18 و مقاومت کششی تا %23 افت کردند. استفاده از میکروسیلیس به ویژه در سطح جایگزینی %10، منجر به عملکرد بسیار مناسب بتن های بازیافتی شد و باعث گردید تا مقاومت فشاری بتن تماما بازیافتی %17 از مقاومت فشاری بتن معمولی بیش تر شود. دو ماده دیگر پوزولانی استفاده شده نیز هر یک به نسبت کم تر و در بازه های جایگزینی محدودتری از جایگزینی مصالح بازیافتی، در بهبود خواص مکانیکی این بتن ها موثر واقع شدند.