آموزش ادبیات در دبیرستان: تحلیل آموزشی یک روش تدریس

آموزش زبان فرانسه در دبیرستان های مراکش با بحران مواجه است. انتخاب معرفت شناسانه و آموزشی مرتبط با روش تدریس ادبیات بیش از اندازه بر پایه رویکرد صورتگرا و فنی متن ادبی انجام می گیرد. این روش مانعی است که کنشگر-خواننده-نگارنده بتواند ادبیات را از راه خواندن و نوشتن بیاموزد. با تکیه بر این فرضیه آموزش ادبیاتی را که مبتنی بر روش تدریس خاصی است بررسی کرده و به پرسش های زیر پاسخ می دهیم : چه نگرشی به ادبیات و کدام نظریه خواندن-نوشتن در جریان تعامل بین معلم و شاگرد شکل می گیرد ؟ در این تعامل آموزشی شاهد چه تغییراتی در تدریس ادبیات هستیم ؟ چه روابطی میان دیدگاه معلم و شاگرد شکل می گیرد؟