مقایسه اثر بخشی زوج درمانی ترکیبی و زوج درمانی رفتاری ترکیبی بر افزایش تاب آوری زوج های آسیب دیده از خیانت

خیانت زناشویی زیان آورترین عمل به یک ارتباط است، اعتماد همسر آسیب دیده را از بین می برد، تاب آوری را کاهش داده و پیامدهای ناگواری پدید می آورد.

پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثر بخشی زوج درمانی ترکیبی و زوج درمانی رفتاری ترکیبی بر افزایش تاب آوری زوج های آسیب دیده از خیانت انجام گرفت.

پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری شامل زوج هایی است که مرد مرتکب خیانت شده و در سال 1397 به مراکز مشاوره شهر اندیشه مراجعه کردند. 24 زوج با نمونه گیری در دسترس و به صورت تصادفی در سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) گمارده شدند. آزمودنی ها به پرسشنامه تاب آوری کونور و دیویدسون پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس تک متغیری استفاده شد.

یافته ها: 

نتایج نشان داد که زوج درمانی ترکیبی (13/489F=، 0/325=η2) و زوج درمانی رفتاری ترکیبی (31/988=F، 0/533=η2) بر افزایش تاب آوری زوج های آسیب دیده از خیانت موثر واقع شده اند به طوری که نمرات آزمودنی ها در پس آزمون مقیاس تاب آوری کونور و دیویدسون افزایش معناداری نسبت به نمرات پیش آزمون داشته است (0/05>p).

نتیجه گیری: 

خیانت زناشویی پدیده ای چند علیتی است و از آنجا که هیچ نظریه واحدی مسیری به سمت واقعیت ندارد. با توجه به میزان آسیب ها و پیامدهای خیانت، بر اساس یافته ها پیشنهاد می شود از مداخلات موثر رویکردهای ترکیبی استفاده گردد.