بررسی تاثیر فضای نیمه باز بیرونی بر کیفیت محیط مسکونی نمونه موردی: مسکن آپارتمانی بندر بوشهر

فضای نیمه باز یکی از مشخصه های معماری ایرانی است که در معماری و شهرسازی مناطق گرم و مرطوب نمود ویژه ای داشته است. با وجود پیشینه غنی بهره گیری از انواع فضاهای نیمه باز در معماری بافت تاریخی بندر بوشهر، نقش آن در ساخت و سازهای جدید این شهر کم رنگ گردیده است. به گونه ای که بسیاری از ویژگی های کالبدی و کارکردی خود را از دست داده است. این پژوهش به هدف بررسی تاثیر فضاهای نیمه باز بیرونی بر کیفیت زندگی در آپارتمان های معاصر بندر بوشهر از روش تحقیق ترکیبی کمی و کیفی بهره برده است. بدین منظور پیشینه پژوهش در دو حوزه فضاهای نیمه باز به عنوان متغیر مستقل و کیفیت محیط مسکونی به عنوان متغیر وابسته انجام گردید. در ادامه مبتنی بر راهبرد تحلیل محتوا چهار مولفه انسانی، کالبدی، عملکردی، و محیطی به عنوان مولفه های اصلی ارزیابی کیفیت فضای نیمه باز مسکونی استخراج و ریزمولفه های آن ها تدقیق گردید. با تدوین پرسشنامه ای مبتنی بر طیف لیکرت، ابزار نظرسنجی از ساکنان درباره مولفه های اصلی و ریزمولفه های آن ها فراهم گردید. اطلاعات به دست آمده با روش تحقیق کمی و توسط نرم افزار R و آزمون های دقیق فیشر، کروسکال والیس و دان تجزیه و تحلیل گردید. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد از نظر زنان مولفه فضایی و از نظر مردان مولفه های عملکردی بیشترین تاثیر و مولفه انسانی بین هر دو گروه زن و مرد کمترین تاثیر را بر کیفیت فضاهای نیمه باز بیرونی در آپارتمان های مسکونی معاصر بندر بوشهر داشته است. همچنین مولفه فرعی زیبایی شناسی با شاخص هماهنگی بصری در مولفه فضایی، امکانات با شاخص ارتباط با عناصر طبیعت در مولفه عملکردی، مولفه فرعی فرهنگ با شاخص شیوه زندگی در مولفه محیطی و جنبه روانشناختی با شاخص دلبستگی به مکان در مولفه انسانی بیشترین تاثیر را از بین مولفه های فرعی و شاخص های مرتبط با آن ها در این زمینه دارند.