روش ‎شناسی بنیادین اندیشه فمینیستی در ایران

روش‎ شناسی بنیادین به جای بحث از کیفیت کاربست نظریه‎های علمی به چگونگی تکوین آنها پرداخته و زمینه‎های وجودی معرفتی و غیرمعرفتی آن را دنبال می‎کند. تکوین نظریه فمینیستی در غرب مبتنی بر تحولات معرفتی در فرهنگ غرب و برخی زمینه‎های غیرمعرفتی بود که در تعاملات فرهنگی ایران و غرب به صورت تقلیدی وارد جامعه ایرانی شد.
این پژوهش برآن است تا به روش‎ شناسی بنیادین اندیشه فمینیستی در فرهنگ مولد آن و زمینه‎های ورود این نظریه به ایران بپردازد. تحولات معرفت‎شناختی در حوزه علم که به تغییر رویکرد پوزیتویستی به معرفت علمی منجر شد و ظهور فلسفه‎های وجودگرا که رویکردهای ذات‎گرایانه به انسان و هستی را به چالش کشید از جمله مهم ترین زمینه‎های وجودی معرفتی اندیشه فمینیستی در غرب بوده و نقد موقعیت نابرابر اجتماعی زنان در مقایسه با مردان و به چالش کشیدن علوم اجتماعی و انسانی مردانه از جمله زمینه‎های وجودی غیرمعرفتی فمینیسم در غرب است. همچنین ورود اندیشه‎های فمینیستی به ایران به بهانه‎های غیرمعرفتی و غیربومی صورت گرفته و نتیجه آن ناسازگاری این نظریه با فرهنگ جامعه ایرانی بوده است.