تعیین کننده های حق بر سلامت از منظر سازمان جهانی بهداشت

سازمان جهانی بهداشت، در یک رویکرد جامع نگر و فراخ اندیشی، دسترسی انسانها را به سالمت جسمانی، روانی و اجتماعی به رسمیت می شناسد. از این منظر، سلامت فقدان بیماری نیست و حق بر سالمت حق بر سالم بودن نیست و حق برخورداری از بالاترین استانداردهای قابل حصول سلامت یک هدف دوردست ولی دست یافتنی و مستلزم پیش شرط های تقنینی، قضایی و اجرایی است. سازمان بهداشت جهانی به عنوان نهادی فراملی با مرجعیتی جهانی برای حق بر سالمت از مولفه های اساسی نام برده است که جنبه راهبردی و تعیین گرا دارد. به طوری که عوامل موثر و تعیین کننده سالمت از منظر سازمان بهداشت جهانی از سطح عناصر صرفا جسمانی و روانی به سطوح اجتماعی، اقتصادی، فرهنگی و حتی معنوی ارتقاء یافته است. که به نظر می رسد طرح نظریه »دسترسی به بالاترین سطح قابل حصول سالمت« در کنار توجه به نظریه »حداقل های رفاهی در تامین بهداشت برای همه« از یک گفتمان صرفا نظری به یک الگواره عملی و از یک حق ناپذیرفتنی به یک حق - ادعای پذیرفتنی وقابل مطالبه تبدیل شده است که این مقاله با روش توصیفی- تحلیلی وبا رویکردی حقوقی به واکاوی وتبیین آن می پردازد.