تحلیل کیفیت بازنمایی چندآوایی در رمان پسامدرنیستی «ملکان عذاب»

یکی از گرایش ها یا جریان های رمان نویسی معاصر که به تقلید از داستان نویسی غرب در ادبیات داستانی ایران به وجود آمده، رمان نویسی پسامدرنیستی است. اگرچه این گرایش به سبب نبود بسترهای لازم و کافی آنچنان که در غرب ساری و جاری گشته، در داستان نویسی ایرانی توفیق نیافته است، در این میان گاه نویسندگانی یافت می شوند که تمایل دارند دیدگاه های انتقادی خود به جامعه و انسان معاصر را از طریق رویکردهای پسامدرنیست ها ارایه دهند. ابوتراب خسروی یکی از این نویسندگان است. استفاده هنری او از ظرفیت های داستان پردازی غرب رمان های او را به عرصه ای برای چندآوایی و ظرفی برای گفت و گو و طرح دیدگاه های مختلف و گاه معارض بدل کرده است. این مقاله به روش توصیفی- تحلیلی تلاش کرده است با توجه به مولفه های رمان نویسی پسامدرن، به برجسته ترین عنصر آن یعنی چندآوایی در رمان «ملکان عذاب»بپردازد و از نتایج تحقیق بر می آید که خصیصه اساسی این رمان طرح چندآوایی به کمک عناصری چون تکنیک های روایی، بینامتنیت، فراداستان و... است.