تاثیر استفاده از مکمل های پروبیوتیکی و پری بیوتیکی بر عملکرد رشد، شاخص های خونی و رشد اسکلتی بره های نر بلوچی

اثر مصرف مکمل های پروبیوتیکی و پری بیوتیکی بر عملکرد، فراسنجه های خونی و اسیدهای چرب فرار شکمبه با استفاده از 40 راس بره نر بلوچی با میانگین سنی 12 تا 14 ماهه و وزن اولیه 5/1 ± 30 کیلوگرم در قالب طرح کاملا" تصادفی با چهار تیمار و 10 تکرار به مدت 90 روز مورد بررسی قرار گرفت. تیمارهای آزمایشی شامل گروه شاهد (جیره پایه)، گروه پروبیوتیک (جیره پایه + 5/0گرم پروبیوتیک به ازای هر راس در روز)، گروه پری بیوتیک (جیره پایه + دو گرم پری بیوتیک به ازای هر راس در روز) و گروه سین بیوتیک (جیره پایه + 5/0 گرم پروبیوتیک + دو گرم پری بیوتیک به ازای هر راس در روز) بود. مقدار خوراک مصرفی هر دام بصورت روزانه و افزایش وزن در کل دوره محاسبه و ثبت شد. به منظور تعیین غلظت برخی از فراسنجه های خونی، در هفته پایانی از سیاهرگ گردنی وداج خون گیری به عمل آمد. نمونه گیری از مایع شکمبه چهار ساعت پس از خوراک دهی صبحگاهی با استفاده از سوند مری در روز نودم آزمایش انجام شد. نتایج این تحقیق نشان داد که مصرف پروبیوتیک اثر معنی داری بر فاکتورهای عملکردی بره های نر بلوچی شامل وزن نهایی، افزایش وزن روزانه، مصرف خوراک و بازده غذایی نداشت. غلظت گلوکز پلاسما با افزایش مقدار پروبیوتیک در جیره ها افزایش پیدا کرد و اختلاف معنی داری (05/0p <) با گروه شاهد داشت، اما این اختلاف بین جیره های دارای مکمل پروبیوتیک و جیره دارای مکمل پری بیوتیک معنی دار نبود. غلظت استات و پروپیونات شکمبه ای گوسفندانی که مکمل پروبیوتیک و مکمل پری بیوتیک مصرف کرده بودند، نسبت به گروه شاهد بیشتر بود (05/0p <). در این تحقیق با توجه به اسیدهای چرب فرار تولید شده، مصرف مکمل های پروبیوتیکی و پری بیوتیکی باعث بهبود تخمیر شکمبه ای شد، ولی اثر معنی داری بر عملکرد و شاخص های رشد اسکلتی در بره های نر بلوچی نداشت