واکاوی دیدگاه صابونی در غفلت انگاری انبیا، با تکیه بر کتاب «النبوه و الانبیا»

متکلمان اسلامی با تکیه بر دلایل عقلی و نقلی، وجوب عصمت را اثبات کرده اند. صابونی از مفسران معاصر اهل سنت با برداشت التقاطی از عصمت در قرآن، صدور گناه از سوی پیامبران را به غفلت و خطای در اجتهاد و ترک اولی تنزل داده و عصمت را تنها در احتراز از گناه تفسیر نموده است. پژوهش حاضر درصدد بررسی این مطلب است که اگرچه صابونی تلاش نموده، تا برخی آیات را به غفلت و لغزش پیامبران تفسیر کند، ولی به دلیل تناقض گویی در کتاب النبوه و الانبیا، دلیل مستقلی از خویش ارایه نداده است؛ این در حالی است که تلاش های صابونی به جهت قابل جمع نبودن نظریه ای که نسبت به محدوده زمانی عصمت (عصمت از طفولیت تا رحلت و عصمت از ابتدای نبوت تا رحلت) ارایه کرده، نتوانسته توجیهات وی در غفلت انگاری انبیا را پوشش دهد؛ در نتیجه، برداشت های او، تعریف مطلق از عصمت را به چالش کشیده است.