حفظ توان باروری در سرطان تخمدان با استفاده از درمان های ایمن تر: یافتن مسیرهای جدید: یک مطالعه مورد-شاهدی

جراحی و شیمی درمانی از درمان های رایج برای سرطان، ازجمله سرطان تخمدان به شمار می آیند. اگرچه سرطان تخمدان اغلب در سنین بالای 45 سال رخ می دهد، می تواند زنان جوان تر را نیز درگیر کرده و توان تولید مثلی آن ها را تحت تاثیر قرار دهد.

هدف این مطالعه بررسی بیان ژن های LGR5، FOXO1 و miR-340 در بافت های سرطانی تخمدان و رده های سلولی حساس و مقاوم به سیس پلاتین بوده است.

تعداد 30 نمونه سرطان تخمدان همراه با بافت حاشیه ی نرمال جمع آوری شد. رده های سلولی در تیمار با غلظت های مختلف سیس پلاتین کشت داده شد و از طریق آزمون MTT برای هر رده ی سلولی IC50 مورد محاسبه قرار گرفت. RNA از بافت و رده های سلولی استخراج و واکنش qRT-PCR انجام شد. در نهایت نتایج مورد تحلیل قرار گرفت.

در بیان miR-340 و FOXO1 در نمونه های تومور کاهش معناداری مشاهده شد (001/0 p <). در رده ی سلولی حساس به سیس پلاتین و در شرایط 24، 48، و 72 ساعت پس از تیمار، افزایش معناداری در بیان miR-340 و ژن FOXO1 مشاهده شد (001/0 p <). در نمونه های بافتی سرطانی بیان ژن LGR5 افزایش قابل ملاحظه ای نشان داد (01/0 p <). در رده ی سلولی حساس به سیس پلاتین و در شرایط 24، 48، و 72 ساعت پس از تیمار، بیان LGR5 کاهش معناداری نشان داد (05/0  <p).

به منظور جلوگیری از برخی عوارض همراه با سرطان تخمدان (ازجمله ناباروری) ژن های LGR5، FOXO1 و miR-340 می توانند، برای تشخیص زودهنگام و طراحی درمان های مطمین تر مورد استفاده قرار گیرند.