بهبود رفتار دینامیکی ساختمان‏های مجاور با میراگرهای ویسکوز سیال

در سال های اخیر، استفاده از سیستم های کنترلی در ساختمان ها افزایش یافته است و بیش از پیش، اهمیت آن برای کاهش ارتعاش سازه ها احساس می‏شود. برای بهبود رفتار دینامیکی ساختمان های مجاور، سیستم های کنترلی می توانند بین ساختمان های مجاور به عنوان سیستم های فعال، نیمه فعال و غیر فعال نصب شوند. یکی از مهم ترین دستگاه های میراگر در کنترل غیر فعال، میراگر ویسکوز سیال می باشد. میراگرهای ویسکوز سیال به دلیل وجود مقاومت بالای سیال آن ها، اجازه می دهد تا پاسخ لرزه ای ساختمان های مجاور کاهش یابد. در این مقاله اثر میراگرهای ویسکوز بر کاهش جابهجایی طبقه بالا و هم چنین بهبود رفتار دینامیکی ساختمان های مجاور مورد بررسی قرار گرفته است. هدف اصلی در این پژوهش، استفاده از سیستم های کنترلی در دو ساختمان مشابه مجاور برای کاهش پاسخ کل سیستم می باشد. به منظور تحلیل مدلسازی برای بهبود رفتار دینامیکی ساختمان های مجاور متفاوت متصل شده با میراگرها، تعداد دو مدل از نمونه های اصلی در این مقاله بررسی شده است که برای استخراج آنالیز پاسخ و تاریخچه زمانی از نرم افزار SAP 2000 استفاده بهره جویی می شود. نتیجه ها نشان می دهند که اثر میراگرهای ویسکوز سیال برای ساختمان بلند تر نسبت به ساختمان کوتاه تر، کم رنگ تر است. هم چنین این میراگرها برای ساختمان های مجاور با ارتفاع های مختلف نسبت به ساختمان های با ارتفاع یکسان اثر بخشی بیشتری دارند.