بررسی تاثیر نوع اتصال گیردار بر رفتار غیرخطی و ضریب اضافه مقاومت قاب های خمشی فولادی ویژه

پس از عملکرد ضعیف و شکست ترد اتصالات خمشی در زلزله 1994 نورثریج آمریکا، محققین اتصالات جدیدی را جهت بهبود رفتار قاب های خمشی فولادی پیشنهاد دادند. این اتصالات بهبود یافته را در کل می توان به دو دسته اتصالات با مقطع کاهش یافته و سایر اتصالات با مقطع کاهش نیافته تقسیم بندی نمود. در این مقاله رفتار قاب های خمشی فولادی با هریک از این دو نوع اتصال، مورد بررسی و مطالعه قرار گرفته است. جهت انجام این کار چند قاب خمشی با هر دو نوع اتصال مذکور در نرم افزار اپنسیس مدل سازی و با روش تحلیل غیرخطی استاتیکی آنالیز شده اند. در مدل سازی مذکور رفتار چرخه ای این اتصالات با استفاده از ماده بایلین مدل شده است، سپس با استفاده از نشریه شماره 695 آژانس فدرال مدیریت بحران آمریکا پارامترهای مطالعات لرزه ای استخراج و برای هر دو نوع اتصال، مورد مقایسه قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان داد که قاب های خمشی با اتصالات با مقطع کاهش یافته، رفتار غیرخطی به مراتب مناسب تری نسبت به قاب های خمشی با انواع اتصالات دیگر، از خود نشان می دهند. همچنین با توجه نتایج بدست آمده به نظر می رسد که ضریب اضافه مقاومت 3 برای قاب های خمشی با هر دو نوع اتصال عدد مناسبی نبوده و با توجه به نتایج بدست آمده به ترتیب مقادیر عددی 4 و 5 برای این ضریب برای قا ب های خمشی با اتصالات با مقطع کاهش یافته و قاب های خمشی با انواع اتصالات دیگر پیشنهاد می گردد.