تاثیر آموزش هوش هیجانی بر مهارت های شناختی، رفتاری، هیجانی و انگیزشی نوجوانان با اختلال کم توجهی/ بیش فعالی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر هوش هیجانی بر مهارت های شناختی، رفتاری، هیجانی و انگیزشی نوجوانان با اختلال کم توجهی/ بیش فعالی بود. این مطالعه، نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل 30 نوجوان دختر با اختلال کم توجهی/ بیش فعالی 13 تا 15 ساله بود. آزمودنی ها به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی به دو گروه 15 نفری تقسیم شدند و در یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل قرار گرفتند. به گروه آزمایش، هوش هیجانی در 12 جلسه 50 دقیقه ای آموزش داده شد؛ ولی به گروه کنترل این نوع آموزش ارایه نشد. ابزارهای مورداستفاده، مقیاس درجه بندی کانرز والدین- تجدیدنظر شده (CPRS-R) و پرسشنامه کفایت اجتماعی (SCQ) بود. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری، در نرم افزار 24SPSS- تحلیل شد. نتایج کلی تحلیل کوواریانس چندمتغیری، روی میانگین تفاوت نمره های پیش آزمون و پس آزمون نشان داد که گروه آزمایش و کنترل حداقل در یکی از چهار خرده مقیاس مهارت شناختی، رفتاری، هیجانی یا انگیزشی تفاوت معناداری دارند. نتایج نهایی نشان داد که آموزش هوش هیجانی بر همه خرده مقیاس ها اثر مثبت و معناداری داشت (0001/0P<). آموزش هوش هیجانی بر مهارت های شناختی، رفتاری، هیجانی و انگیزشی نوجوانان با اختلال کم توجهی/ بیش فعالی اثر معناداری داشت، با توجه به این که تقویت این مهارت ها منجر به خودتوانمندسازی اجتماعی این نوجوانان می شود؛ بنابراین برنامه ریزی جهت آموزش هوش هیجانی به آن ها اهمیت ویژه ای دارد.