تاثیر روش درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد (ACT) بر تعارض والد- فرزندی در دختران نوجوان ورزشکار حرفهای دارای آسیب ورزشی

هدف از پژوهش حاضر، بررسی تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد (ACT) بر کاهش تعارض والد- فرزندیدر دختران نوجوان ورزشکار آسیب دیده بود. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه آماری را کلیه دختران ورزشکار نوجوان دارای آسیب دیدگی ورزشی در تیم های ملی، لیگ و باشگاهی و مسابقات کشوری در سال 1398 در سطح شهر تهران تشکیل دادند که از میان آن ها،30 نفر به صورت در دسترس انتخاب شدند و در دو گروه 15 نفری (گروه آزمایش و گروه کنترل) با گمارش تصادفی جایگزین شدند. ابزار سنجش شامل پرسشنامه تجدیدنظر شده تاکتیک های حل تعارض (CTS 2) بود. ابتدا از همه آزمودنی ها پیش آزمون به عمل آمد. در مرحله بعد، گروه آزمایش، به مدت هشت جلسه 90 دقیقه ای مداخله به روش ACT دریافت کرد. در نهایت، از هر دو گروه پس آزمون و آزمون پیگیری به عمل آمد. نتایج آزمون تحلیل واریانس چندمتغیره نشان داد، اثرات اصلی آزمون و گروه، همچنین اثر تعاملی آزمون*گروه برای متغیر تعارض و دو خرده مقیاس استدلال و پرخاشگری کلامی معنادار بود (001/0Ps<)؛ اما برای خرده مقیاس پرخاشگری جسمانی هیچ یک از این اثرات معنادار نبود (05/0Ps>). نتایج آزمونهای تعقیبی برای هر سه متغیر حاکی از آن بود که گروه آزمایش در پس آزمون و آزمون پیگیری نسبت به پیش آزمون پیشرفت معناداری داشتند؛ اما گروه کنترل در مراحل مختلف آزمون یکسان عمل کرد. همچنین، در پس آزمون و آزمون پیگیری گروه آزمایش بهتر از گروه کنترل عمل کرد. در نتیجه مداخلات روان شناختی درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد (ACT)، می تواند بر کاهش تعارض والد- فرزندی در دختران نوجوان ورزشکار حرفه ای دارای آسیب ورزشی تاثیرگذار باشد.