اثربخشی آموزش ذهن آگاهی کودک محور بر نارسایی هیجانی و خودتنظیمی هیجانی کودکان مبتلا به ناتوانی یادگیری

هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثربخشی آموزش ذهن آگاهی کودک محور بر نارسایی هیجانی و خودتنظیمی هیجانی کودکان با اختلال یادگیری خاص بود. طرح پژوهش، آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر، شامل کودکان با اختلال یادگیری خاص دوره ابتدایی شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 بود. به منظور انجام این پژوهش، نمونه ای 30 نفر (17 پسر و 13 دختر) به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب و در گروه های آزمایش و گواه به صورت تصادفی گمارش شدند. ابزارهای سنجش شامل آزمون هوشی وکسلر برای کودکان ویرایش چهارم (WISCRFE)، پرسشنامه های مشکلات یادگیری (LDQ)، نارسایی هیجانی کودکان (AQC) و خودتنظیمی هیجانی (ERQ) بود. گروه آزمایش مداخله آموزش ذهن آگاهی کودک محور را در طی 10 جلسه آموزشی در طول دو و نیم ماه دریافت نمود. داده های به دست آمده توسط تحلیل کوواریانس با استفاده از نرم افزار آماری 23-SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که آموزش ذهن آگاهی کودک محور بر نارسایی هیجانی و خودتنظیمی هیجانی کودکان با اختلال یادگیری خاص تاثیر معناداری داشته است (001/0>p). بدین صورت که این آموزش توانسته منجر به کاهش نارسایی هیجانی و بهبود خودتنظیمی هیجانی در این کودکان شود. براساس یافته های پژوهش حاضر، می توان چنین نتیجه گرفت که آموزش ذهن آگاهی با بهره گیری از فنونی همانند افکار، هیجانات و رفتار آگاهانه، می تواند به عنوان یک آموزش کارآمد جهت کاهش نارسایی هیجانی و بهبود خودتنظیمی هیجانی کودکان با اختلال یادگیری خاص مورداستفاده گیرد.