تعدیل اثرات تنش خشکی توسط محلو پاشی متانول در گیاه همیشه بهار (Calendula officinalis L.)

به منظور بررسی تاثیر متانول بر برخی خصوصیات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی گیاه همیشه بهار (.Calendula officinalis L) در شرایط تنش خشکی، آزمایش فاکتوریل در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با سه تکرار در شرایط گلخانه در سال 2017 انجام شد. استفاده از متانول در چهار سطح (شاهد، 20%، 30% و 40%) و چهار سطح آبیاری (آبیاری در 40%، 60%، 80% و 100% ظرفیت زراعی) را شامل شدند. با کاهش کمبود آب ، کلروفیل a ، کلروفیل b ، کلروفیل کل ، کاروتنویید ، کارایی فتوسنتزی و هدایت روزنه ای کاهش یافت ، در حالی که کاربرد 20 و 30 درصد متانول به طور معنی داری این صفات را بهبود بخشید. صرف نظر از 40٪ استفاده از متانول، کاهش کمبود آب در حد متوسط و شدید منجر به کاهش کلروفیل a ، کلروفیل کل، کاروتنویید و کارایی فتوسنتزی گردید. کمبود آب در محتوای قندهای محلول ، تجمع پرولین و فعالیتCAT ، POD و PPO افزایش معنی داری نشان داد. در مقایسه با تیمار غیر متانول، استفاده از متانول موجب افزایش پارامترهای ذکر شده گردید. حداکثر مقادیر این متغیرها با استفاده از متانول 40٪ در شرایط محدودیت شدید آب بدست آمد. پیشنهاد می شود که بهبود بیوماس گیاه در اثر محلول پاشی متانول با افزایش توان دفاعی آنتی اکسیدانی و نگهداری فرایندهای فیزیولوژیک گیاهان تنش زا همراه باشد.