کاوشی در تاریخ فرهنگی تغذیه در ایران

بیش از نود درصد از منابع آب کشور در بخش کشاورزی به مصرف می‎رسد. این در حالی است که محصولات زراعی تولیدی عمدتا مصرف داخلی دارند. این‎گونه به نظر می‎رسد روی دیگر بحران آب حاصل شده از کشاورزی در ایران، تقاضا و رژیم‎غذایی مصرف‏ کنندگان است. رژیم‎غذایی شهروندان اکنون به سرعت در حال چرب، پرپیمان و کالریک شدن است و از این جهت تغذیه به شکلی غیرمستقیم حجم بالایی از منابع آبی را به خود اختصاص می‏دهد. با اشراف بر بحرانی شدن وضعیت آب کشور در نیم قرن اخیر، ما در این پژوهش در پی پاسخگویی به این پرسش‏ ایم که چه عادات غذایی و سبکی از زندگی‏ در تاریخ ایران، مانع از خشکی کشور و دست‎اندازی به نظم طبیعی می‎گشته است؟ برای پاسخگویی به این پرسش، ضمن بررسی کتب و سفرنامه‏های تاریخی، از خلال مصاحبه‎های کیفی با سالمندان و عشایر، صحت این نوشته‏ها مورد واکاوی و مداقه قرار گرفته است. نتایج این تحقیق نشان می‏دهد که سازگاری ایرانیان با طبیعت، مرهون عواملی چون جمعیت 10 میلیونی و کمتر، تحرک و پویایی شدید جمعیتی، رژیم غذایی منطقه‏ای، کم‏تنوع و محدود، استقامت بالا و تقدیرگرایی است. بدیهی است که ادامه حیات پایدار در ایران، منوط به ترویج رژیم‎های غذایی سازگار با اقلیم خشک کشور می‎باشد.