کارآیی تشخیص ارگانیسم های تغییر ژنتیکی یافته (GMO) مبتنی بر End-Point PCR در مواد غذایی و علوفه ای

از زمان تجارتی شدن گیاهان تراریخته در 1996، مساحت زیر کشت گیاهان بیوتک (زیست-تکنیک) به طور پیوسته ای در حال گسترش است. مصرف کنندگان اروپایی به طور مشخصی در مورد ژن های ترازیخت در محصولات غذایی مشکوک بوده اند و اتحادیه اروپا (EU) در این باره مقررات بسیار پیچیده ای به کار بسته است. انجام تجزیه و تحلیل مواد غذایی نیازمند توسعه و بهبود روش های تشخیص برای ردیابی در چارچوب قانونی و پاسخ دادن به نیازهای مصرف کنندگان است. در دهه گذشته، روش های مبتنی بر real-time PCR (واکنش زنجیره ای پلیمراز) روش انتخابی برای بسیاری از آزمایشگاه ها بوده است، ولی به دلیل های مختلف، روش های مبتنی بر End-Point PCR همچنان مورد استفاده قرار می گیرند. در این پژوهش، 73 نمونه مواد غذایی و علوفه ای برای تعیین حضور اجزای معمولی ساختار ژن های تراریخته Cauliflower Mosaic Virus 35S promoter (P-35S) و Agrobacterium tumefaciens Nopaline Synthase Terminator (T-NOS) با استفاده از روش های مبتنی بر End-Point PCR مورد تجزیه قرار داده شد. این نمونه ها قبلا با روش تایید شده مبتنی بر real-time PCR برای تشخیص همان اجزای ژن های تراریخته مورد آزمون قرار گرفته بودند. مقایسه حساسیت روش های مزبور نشان داد که روش های مبتنی بر real-time PCR ارجحیتی انکار نشدنی دارند. عامل مهمتر در این موارد اختصاصی بودن (specificity) است و نیز این واقعیت که فهرست تایید شده ارگانیسم های تغییر ژنتیکی یافته (GMO) به طور پیوسته در حال افزایش است چنین ایجاب می کند که دستورالعمل روش های تشخیص به روز باشد. با در نظر گرفتن روند افزایشی GMO ، مهم است که به بهبود و تخصصی کردن روش های تشخیص GMO توجه بیشتری معطوف شود.