پژوهش قوم نگارانه آموزش زبان فارسی و انگلیسی در مدرسه سفارت هند در ایران: در حاشیه قرار گرفتن زبان فارسی در موطن خود

یکی از دغدغه های اصلی بسیاری از ملت ها در حاشیه قرار گرفتن زبان آنها ا ست. عوامل بسیاری می تواند زبان های بومی را درمعرض خطر قراردهد ازجمله، جهانی شدن، اهداف سلطه طلبانه مانند استعمارگری و فقدان برنامه ریزی و سیاست مناسب زبانی درسطح ملی و بین المللی. پژوهش حاضر، جستاری قوم نگارانه است برای بررسی وضعیت زبان فارسی درمقایسه با زبان انگلیسی در میان جامعه ای از هندیان مقیم ایران. داده های این پژوهش کیفی ازطریق مصاحبه های شبه ساختارمند با هجده نفر از معلمان و والدین دانش آموزان مدرسه سفارت هند در تهران، انجام مشاهدات میدانی یک ساله در این مدرسه، یادداشت برداری با جزییات دقیق و بررسی کلی منابع آموزشی فارسی و انگلیسی این مدرسه جمع آوری شد. تحلیل موضوعی داده ها حاکی از آن بود که زبان انگلیسی بالاترین جایگاه زبانی را در میان اعضای این جامعه دارد. این در حالی است که از یک سو اعضای این جامعه، برای رفع نیازهای آموزشی و ارتباطی خود در مدت اقامت در ایران به زبان فارسی نیاز مبرم دارند و از سوی دیگر، قانون مدارس اتباع خارجی ایران آموزش باکیفیت زبان فارسی و نظارت بر حسن اجرای آن را در مدارس اتباع غیرایرانی الزام آور دانسته است. این پژوهش نشان می دهد که چگونه ذهنیت به جامانده از دوره پسااستعمار و سیطره زبان انگلیسی به شیوه نواستعماری موجب بها دادن افراطی جامعه مورد مطالعه به این زبان گردیده و این امر به همراه فقدان نظارت برنحوه اجرای سیاست های زبانی ایران و ضعف آموزش زبان فارسی موجب شده است که زبان فارسی در موطن خود به حاشیه رانده شود.