سلطه اثبات گرایی در نوشتار دانشگاهی پژوهشگران حوزه زبان شناسی کاربردی ایران: رویکرد انتقادی پیکره بنیاد

نگارش علمی را می توان به عنوان یکی از مهارت های مهم آموزش عالی و یک پدیده اجتماعی ازنظر بهره برداری های ایدولوژیک مورد بررسی قرارداد. هدف از این تحقیق پرده برداری از گفتمان هژمونیک غربی، مانند الگوهای مشروعیت بخشی در گفتمان دانشگاهی پژوهشگران حوزه زبان شناسی کاربردی ایران در سه پارادایم اصلی پژوهش بود. به این منظور، طبقه بندی پنج مولفه ای مقوله اعتباربخشی ون لیوون (2008) به عنوان چارچوب تحلیلی مورد استفاده قرارگرفت. برای بررسی بسامد مشاهده شده در طبقه بندی های مذکور، مقاله های منتشرشده در مجله های علمی پژوهشی مورد تحلیل انتقادی قرارگرفتند و از آزمون مجذور کای برای پیداکردن رابطه معنی دار آماری بین الگوهای مشروعیت بخشی و روش تحقیق ها استفاده شد. نتایج نشان داد ازنظر آماری رابطه معناداری بین روش تحقیق کمی و کیفی و همچنین بین روش تحقیق کمی و ترکیبی وجوددارد. بنابراین، نتایج این تحقیق سلطه ایدیولوژی اثبات گرایی بر نگارش دانشگاهیان رشته زبان شناسی کاربردی ایران را روشن می سازد. دراین رابطه، سیاست گذاران تحصیلات تکمیلی در وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و هیات دبیران مجله های ایرانی در رشته زبان شناسی کاربردی می توانند نگرش جهانی و غربی به آموزش را به رویکردهای بومی تر تغییردهند. همچنین، استادان دانشگاه و دانشجویان می توانند در پژوهش ها و گزارش مطالعات علمی خود نگاهی دموکراتیک داشته باشند.