تاثیر هشت هفته تمرین راه رفتن الاستیکی بر الگوی توزیع فشار کف پایی در زنان مبتلا به کمردرد مزمن طی راه رفتن

تمرین راه رفتن الاستیکی یک روش جدید برای بهبود الاستیسیته راه رفتن و تغییر الگوی توزیع فشار کف پایی است. هدف از این پژوهش بررسی تغییرات الگوی توزیع فشار کف پایی حین راه رفتن در زنان مبتلا به کمردرد متعاقب هشت هفته راه رفتن الاستیکی بود.

مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی است. نمونه شامل 20 زن دارای عارضه کمردرد بود. آزمودنی ها به دو گروه کنترل (تعداد: 11) و تجربی (تعداد: 9) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی به مدت هشت هفته تمرین راه رفتن الاستیکی را سه بار در هفته انجام دادند و گروه کنترل هیچ گونه تمرینی را انجام ندادند. متغیرهای فشار کف پایی شامل اوج نیروی عمودی عکس العمل زمین، زمان رسیدن به این اوج، نرخ بارگذاری، اوج متغیرهای فشار کف پایی در نواحی ده گانه پا، اوج نیروهای وارده بر نواحی ده گانه پا و جابجایی مرکز فشار در دو راستای داخلی-خارجی (copx) و قدامی-خلفی (copy) بود. مقادیر فشار کف پایی طی پیش آزمون و پس آزمون توسط دستگاه فوت اسکن (نرخ نمونه برداری 300 هرتز) ثبت شد. از آزمون آماری آنالیز واریانس دو سویه جهت تحلیل آماری داده ها استفاده شد. سطح معناداری برابر P < 0.05 بود.

نتایج پژوهش حاضر نشان داد که طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون در گروه تجربی اوج نیروی عمودی عکس العمل زمین (مولفه FzMS) کوچکتر است (P = 0.002). علاوه بر این، یافته ها نشان داد که اثر عامل گروه بر متغیر اوج فشار کف پایی ناحیه میانه پا معنادار است (P = 0.011). نتایج هیچ اختلاف معنی داری را در ارتباط با اثر عامل گروه، زمان و اثر تعاملی گروه و زمان بر اوج نیروی عمودی، زمان رسیدن به اوج، جابجایی مرکز فشار، نرخ بارگذاری عمودی و زمان اتکای راه رفتن نشان نداد (P > 0.05).

یافته های پژوهش حاضر نشان داد که تمرینات راه رفتن الاستیکی روی مدت زمان اتکا اثر معنی داری ندارد. همچنین تمرینات الاستیکی راه‌رفتن در گروه تجربی، میزان اوج نیروی عمودی عکس العمل زمین (مولفه (FzMS طی پس آزمون در مقایسه با پیش آزمون را کاهش داد که می تواند الگوی راه رفتن را اصلاح و از مزمن شدن کمردرد جلوگیری کند.