الگوهای توزیع فراوانی آب بارش پذیر ایران زمین در دوره مطالعاتی 1381-1396

رطوبت جو نه تنها یک گاز گلخانه ای مهم به شمار می رود، بلکه وردش های جهانی اقلیم و چرخه آب نیز به شکل قابل توجهی تحت تاثیر این عامل قرار دارد. در این مطالعه برای بررسی الگوهای توزیع فراوانی آب بارش پذیر در ایران از فرآورده آب بارش پذیر سنجنده مودیس آکوا برای بازه زمانی 1381-1396 استفاده شد. نتایج حاصل از اجرای روش تحلیل مولفه اصلی بر روی آرایه فراوانی آب بارش پذیر در گستره ایران نشان داد چهار مولفه اول 5/95 درصد پراش کل را تبیین می کند. ارتباط هر یک از این مولفه ها با عامل ارتفاع و فاصله از دریا نیز بررسی شد. نتایج تحلیل مولفه نشان داد در بخش های داخلی، ارتفاع و در کرانه ها شرایط دمایی و فرارفت رطوبت بیشترین نقش را در توزیع فراوانی رطوبت جو ایران بازی می کنند؛ به طوری که آب بارش پذیر مناطق با ارتفاع بالاتر از 3000 متر کمتر از 6 میلی متر و سواحل دریای عمان در 60 درصد اوقات بالای 26 میلی متر است. واکاوی پیوند میان ارتفاع و فاصله از دریا با مولفه های اصلی نیز تاییدی بر یافته های فوق بود.