انتخاب راهبرد تخصیص آب در آبخوان همدان- بهار بر اساس تحلیل سوات و رویکرد تصمیمگیری چندمعیاره

رشد روزافزون مناطق مواجه با محدودیت منابع آب، اتخاذ راهبردهای مدیریت سازگارانه ی آب را در ورای روش های سنتی مدیریت عرضه و تقاضا، تبدیل به امری الزامی نموده است. پژوهش حاضر با هدف شناسایی و رتبه بندی راهبردهای تخصیص آب بر اساس چارچوب تحلیل و ارزیابیسوات (قوت، ضعف، فرصت و تهدید) صورت گرفته است. در این راه جهت وزن دهی و اولویت بندی راهبردهای تدوین شده از مدل های ترکیبی تصمیم گیری چند معیاره، بهره گرفته شد. از سوی دیگر برای رتبه بندی ابعاد از روش ویکور استفاده شد. در تحقیق حاضر با بهره گیری از پرسشنامه محقق ساخته اطلاعات مورد نیاز گردآوری شد. جهت تایید روایی محتوای پرسشنامه ها و معیارها از نظرات اساتید و خبرگان به صورت چهره به چهره (با غربالگری) بهره جویی شد. نتایج نشان داد که مشارکت ذینفعان در شکل گیری الگوهای تفویض آب و عدم کفایت سازوکارهای جبرانی و پرداخت غرامت به ترتیب به عنوان مهم ترین نقاط قوت و ضعف و همچنین آگاهی فعالان مدنی نسبت به محدودیت آب و استحصال غیرقانونی به ترتیب به عنوان مهم ترین فرصت ‎ها و تهدیدهای تخصیص آب در آبخوان همدان- بهار شناخته شدند. از سوی دیگر نتایج روش دیمتل نشان گر این امر است که در میان گروه های راهبردی، راهبردهای تهاجمی و بازنگری به ترتیب دربرگیرنده عنوان اثرگذارترین و اثرپذیرترین گروه های راهبردی می باشند. همچنین نتایج ANp نشان داد که راهبرد تسهیم منصفانه منافع اقتصادی حاصل از تخصیص منابع آب در رتبه ی نخست قرار گرفته است. در نهایت بر اساس روش ویکور بعد محیط زیستی اولویت نخست را در میان ابعاد به خود اختصاص داده است.