تاثیر بافر شیمیایی و باکتری مگاسفرا السدنی- مخمر بر هیستومورفومتری و هیستوپاتولوژی شکمبه و کبد بره ‏های پرواری عربی تغذیه شده با جیره ‏های پرکنسانتره

تاثیر افزودنی‏های تنظیم کننده‏ی pH شکمبه بر هیستومورفومتری و هیستوپاتولوژی بافت های شکمبه-نگاری و کبد با استفاده از بیست و چهار راس بره نر عربی سه تا چهار ماهه با وزن 3/15± 23/9کیلوگرم در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تیمار و هشت تکرار در یک دوره آزمایشی 77 روزه بررسی شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره‏ی شاهد؛ جیره شاهد + بافر بی‏کربنات سدیم؛ جیره شاهد + باکتری مگاسفرا السدنی و مخمر ساکارومایسس سرویسیه (باکتری-مخمر) بودند. در پایان آزمایش بره ها کشتار شدند و از کبد و دستگاه گوارش آنها نمونه گیری شد. ضخامت کل دیواره شکمبه-نگاری در بره های دریافت کننده‏ی بافر بیشتر از گروه شاهد بود (0/05>P). ضخامت بافت پوششی شکمبه-نگاری در بره های دریافت کننده‏ی بافر و باکتری-مخمر کمتر از گروه شاهد بود (0/05>P). ضخامت پرز شکمبه-نگاری در بره های شاهد از سایر تیمارها بیشتر بود (0/05>P). ضخامت لایه عضلانی نگاری در بره هایی که بافر دریافت کردند از سایر گروه ها بیشتر بود (0/05>P). هپاتیت پری پورتال بطور خفیف در کبد بره هایی که باکتری-مخمر دریافت کردند، دیده ‏شد.  بر اساس نتایج این آزمایش، مصرف عوامل تنظیم کننده‏ی pH، به ویژه باکتری-مخمر، در بره های تغذیه شده با مقادیر زیاد مواد متراکم از نظر هیستوپاتولوژی، آسیب‏های بافتی در شکمبه-نگاری و کبد را کاهش و ساختار بافتی شکمبه-نگاری را بهبود می بخشد.