اولویت بندی معیارهای حساسیت زیست محیطی مانگروها با استفاده از روش FAHP

به طور کلی، تعیین درجه حساسیت زیست محیطی مناطق ساحلی، پیش نیاز ارزیابی آسیب پذیری اکوسیستم های حساس موجود در این مناطق، از جمله مانگروها است که نقش مهمی در کارایی و موفقیت برنامه های احیا و مدیریت پایدار آن ها بر عهده دارد. لذا هدف این مطالعه نیز تعیین درجه و اولویت بندی حساسیت زیست محیطی مانگروهای استان هرمزگان بود. بدین منظور ضمن بهره گیری از مجموعه معیارهای تدوین شده توسط دفتر محیط زیست دریایی، مرور مطالعات انجام شده بر روی حساسیت جنگل های مانگرو، فهرستی از مهمترین معیارها و زیر معیارهای حساسیت این اکوسیستم ها تهیه شد و با تجزیه و تحلیل نظرات متخصصان از طرق اجرای روش FAHP، وزن نسبی معیارهای محاسبه گردید. نتایج نشان داد که بر اساس نظر متخصصان، در میان معیارهای نه گانه مربوط به تعیین درجه حساسیت مانگروها، معیارهای پوشش گیاهی و اهمیت تفرجی به ترتیب بیشترین و کمترین وزن نسبی را در میان معیارهای مورد بررسی بدست آوردند (به ترتیب با وزن های نسبی برابر با 23/0 و 03/0). نتایج همچنین نشان داد که معیارهای پوشش گیاهی، حیات وحش و شبکه غذایی به ترتیب با دارا بودن وزن های نسبی برابر با 23/0، 17/0 و 13/0 به ترتیب در رتبه های نخست رتبه بندی در میان معیارهای حساسیت مانگروها قرار گرفتند. نتایج حاصل از این مطالعه با اولویت بندی معیارهای حساسیت زیست محیطی مانگروهای استان هرمزگان اطلاعات مورد نیاز جهت ارزیابی آسیب پذیری این رویشگاه ها را فراهم آورده است.