تحلیل کمی راهبردهای مقابله با بیابان زایی با به کارگیری مدل لینمپ

به منظور افزایش بازدهی و جلوگیری از هدر رفت سرمایه های محدود در طرح های مقابله با بیابان زایی، همواره نبود روشی که بتواند معیارها و راهکارهای مختلف را در نظر بگیرد و از آن میان بر مبنای ساختاری نظام مند و دیدگاه گروهی، راه حل های بهینه را ارایه دهد، مشهود بوده است.  پژوهش حاضر با هدف ارایه روشی به منظور رتبه بندی راهبردهای بهینه مقابله با بیابان زایی در دشت یزد- خضرآباد در قالب مدل های تصمیم گیری چند معیاره با بهره گیری مدل لینمپ انجام گرفت.. در این روش از طریق یافتن فاصله اقلیدوسی راهبردها با بهترین راهبرد، ارجح ترین راهبرد انتخاب شد، در این رابطه مسئله به یک مدل خطی ریاضی تبدیل شد، که پس از اجرای مدل در محیط نرم افزار لینگو، وزن هر راهبرد، فاصله از راهبرد ایده آل و راهبرد ایده آل برآورد شد. بر مبنای نتایج به دست آمده، از دیدگاه مدل ارزیابی لینمپ، بر مبنای ارجحیت پنج معیار نهایی نظرخواهی شده: تناسب و سازگاری با محیط زیست (7C)، تخریب منابع وخسارت محیطی و انسانی (16C)، منابع انسانی متخصص (6C)، ابزارهای علمی و فناوری (5C) و زمان (2C)، راهبردهای توسعه و احیاء پوشش گیاهی (23A) با فاصله20/16، جلوگیری از تبدیل و تغییر نامناسب کاربری اراضی(18A) با فاصله 22/16، تعدیل در برداشت از منابع آب زیرزمینی (31A) با فاصله 35/16، به ترتیب به عنوان مهم ترین راهبردهای مقابله با بیابان زایی در منطقه تشخیص داده شد. نتایج پژوهش حاضر به مدیران مناطق بیابانی این امکان را می دهد که امکانات و سرمایه های محدود تخصیص یافته برای مهار بیابان زایی را به شیوه های درست و کارآمد به کارگیرند. بنابراین، نتایج رتبه بندی مذکور می تواند باعث  افزایش میزان موفقیت اجرای طرح های بیابان زدایی و احیاء اراضی در منطقه مورد مطالعه شود.