بررسی فلور بیابان لوت در خراسان جنوبی

اولین چیزی که در ارتباط با بیابان به ذهن می رسد، نبود یا کمبود آب و پوشش گیاهی است. اگرچه تعداد گونه های گیاهی در بیابان ها بسیار محدود است، اما طی قرن ها به بقا خود ادامه داده و سازگاری یافته اند. به دلیل سختی ورود به بیابان لوت در یک صد سال اخیر پژوهشی های اندکی در مورد گونه های گیاهی انجام شده و به همین دلیل در سال 1396 تا 1397 طی پایش میدانی تمام گونه های گیاهی چند ساله بیابان لوت در محدوده خراسان جنوبی شناسایی شد. در مجموع، شش گونه متعلق به چهار جنس و سه خانواده شناسایی شدند. جنس Chenopodiaceae با سه گونه،Poaceae  با دو گونه وPolygonaceae  با یک گونه به ترتیب 50%، 3/33 % و 66/16 % فلور منطقه را به خود اختصاص دادند و دو جنسStipagrostis  وHaloxylon  هر کدام دارای دو گونه بودند. تحلیل پراکنش جغرافیایی نشان داد که گونه های ایران-توران و صحارا- سندی به نسبت مساوی حضور دارند. بیشترین پراکنش شامل: سفید تاغ Haloxylon persicum Bge. ex Boiss. & Buhes ، سیاه تاغHaloxylon ammodendron Bunge ex Fenzl و سبط  Stipagrostis plumosa Munro exT. Andersonدر شمال و شمال شرق و بیشترین پراکنش اسکنبیل Calligonum comosum L'Hér  در غرب لوت مشاهده شد. خشکسالی های 18 ساله اخیر موجب تشدید خشکیدگی گونه های تاغ و اسکنبیل در بسیاری از مناطق لوت شده است؛ اما افزایش بارش های سال 1397 لوت باعث امیدواری برای ادامه حیات این درختچه ها و نیز حضور بیشتر گونه های سبط گردید.