ارتباط مقادیر سرمی بیومارکرهای استرس اکسیداتیو با دیسمنوره، دیسپارونیا و درد لگنی زنان با اندومتریوز

اندومتریوز اختلالی شایع بوده که با علایمی نظیر دیسمنوره، دیسپارونیا و درد لگنی همراه است. استرس اکسیداتیو یکی از عواملی است که می تواند با بروز علایم اندومتریوز ارتباط داشته باشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط مقادیر سرمی بیومارکرهای استرس اکسیداتیو با دیسمنوره، دیسپارونیا و درد لگنی زنان دارای اندومتریوز انجام شد.

این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی توصیفی بر روی 60 زن متاهل مبتلا به اندومتریوز مراجعه کننده به بیمارستان صارم شهر تهران در سال 1396 انجام شد. نمونه خون افراد برای سنجش بیومارکرهای استرس اکسیداتیو شامل گونه های فعال اکسیژن، مالون دی آلدیید و ظرفیت آنتی اکسیدانی بررسی شد. ابزار گردآوری داده ها فرم مشخصات فردی و باروری و خط کش درد بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها در نرم افزارSPSS  نسخه 16 و از آزمون همبستگی پیرسون استفاده شد.

میانگین دیسمنوره در زنان مورد مطالعه بر اساس مقیاس آنالوگ دیداری 90/32 ± 76/50، میانگین دیسپارونیا 20/70 ± 25/23 و میانگین درد لگنی 49/23 ± 05/21 بود. همچنین، مقادیر گونه های فعال اکسیژن 57/0 ± 77/5 میکرومول، ظرفیت آنتی اکسیدانی تام 12/0 ± 35/0 میکرومول و مالون دی آلدیید 90/24 ± 06/38 میکرومول بود. بین هیچ یک از مقادیر مذکور با دیسمنوره، دیسپارونیا و درد لگنی، ارتباط معنی داری یافت نشد.

در این مطالعه، ارتباطی بین بیومارکرهای سرمی استرس اکسیداتیو با دیسمنوره، دیسپارونیا و درد لگنی در زنان مبتلا به اندومتریوز وجود نداشت. با این وجود به نظر می رسد شناخت کامل چگونگی این ارتباط، هنوز هم نیازمند مطالعات بیشتری است. پیشنهاد می شود بررسی بیومارکرهای استرس اکسیداتیو در مایع صفاقی زنان با اندومتریوز انجام شود