تجربه نگاری از هویت فرهنگی فرقه دراویش گنابادی در استان چهارمحال و بختیاری

تجربه نگاری هویت فرهنگی دراویش گنابادی در استان چهارمحال و بختیاری، به‌عنوان یک پدیده اجتماعی در راستای شفاف سازی و پاسخ دهی به برخی از ابهامات و پرسش‌های مرتبط با این فرقه، با بهره گیری از تکنیک‌های مختلف همچون: مشاهده، مصاحبه عمومی و اختصاصی با اعضا و نخبگان این فرقه و شرکت در مجالس آن‌ها، موضوع مقاله حاضر قرار گرفته است.
بر اساس این تحقیق، شاخصه‌های هویت زای دراویش استان چهارمحال و بختیاری را می‌توان در مواردی از جمله: ولایت، ذکر، بیعت، مجالس فقری، مجالس نیاز، دیگ جوش، حجاب و حفظ اسرار خلاصه کرد. این فرقه انتخاب جانشین را الهامی ازسوی غیب دانسته، به زعم آن‌ها، تنها خاندان ملا سلطان محمد، استحقاق دستیابی به منصب ولایت را دارند. از دیگر شاخصه‌های هویت زای فرقه دراویش، مجالس فقری و نحوه تشرف به آن است که به رغم توجه در مکتوم نگه داشتن چند و چون این مجالس توسط فقرای مجلس، با مشاهده مشارکتی و مصاحبه، مشخص گردید که اجرای صحیح این مراسم منوط به شرایطی همچون استیجاری نبودن مکان، زمان خاص، رعایت حجاب کامل شرعی میان بانوان، ذکر تلقین شده و مصاحفه است. مسئله حجاب، فقط برای مجالس عمومی نیست و در هر حال ولو در میان محارم باید در مجالس فقری رعایت شود. مراسم مجلس نیاز و دیگ جوش، با اسرار و رموز پیچیده‌ای همراه است و به نظر می‌رسد که با وجود اهمیت آن از‌سوی شیخ و پیر دراویش، شناخت و آگاهی کاملی از آن میان خود دراویش نیز وجود ندارد.