تاثیر قرارگیری در طرح فاصله گذاری اجتماعی در شرایط پاندمی کرونا بر فعالیت بدنی و خلق و خوی شهروندان شهر اصفهان

اقدامات دولت در طول پاندمی کووید19 محدودیت های زیادی را در زندگی روزمره تحمیل کرده است. هدف از پژوهش حاضر تعیین و بررسی اثر طرح فاصله گذاری اجتماعی در طول پاندمی ویروس کرونا بر فعالیت فیزیکی و شرایط خلقی شهروندان شهراصفهان بود.

 این تحقیق توصیفی تحلیلی از نوع میدانی و پیمایشی می باشد که در دوران قرنطینه ناشی از شیوع بیماری کرونا انجام شد. تعداد 411(131 نفر مرد و 280 نفر زن) از ساکنین شهر اصفهان وارد مطالعه شدند و پرسشنامه بین المللی آنلاین فعالیت بدنی فرم کوتاه(GPAQ) را از 1 فروردین تا 2 خرداد ماه 1399 تکمیل کردند. هم چنین از پرسشنامه کوتاه ارزیابی خلق (POMS) 16 سوالی برای ارزیابی خلق شرکت کنندگان استفاده شد. برای پاسخ به سوالات اساسی این تحقیق از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر، تحلیل واریانس تک متغیره و رگرسیون استفاده شد.

یافته ها: 

نتایج نشان داد که کاهش معنی داری در شدت و تعداد جلسات هفتگی فعالیت بدنی در شرایط فاصله گذاری اجتماعی نسبت به دوران قبل از آن وجود دارد (001/0=p). 8/11 درصد افراد، مدت جلسه تمرین خود را در اثر فاصله گذاری اجتماعی کاهش دادند و 5 درصد نیز افزایش دادند و این در حالی است که 2/83 درصد افراد نیز تغییری در مدت جلسه تمرین خود ندادند (001/0=p). هم چنین افرادی که تعداد جلسات هفتگی فعالیت بدنی خود را در دوران فاصله گذاری اجتماعی نسبت به قبل از آن تغییر ندادند (001/0=p)، وضعیت خلق و خوی بهتری هم در مولفه های مثبت و همه در مولفه های منفی داشتند (001/0=p).

نتیجه گیری: 

در حالی که فاصله گذاری اجتماعی یک اقدام ضروری برای محافظت از سلامت عمومی است، نتایج نشان می دهد که این امر باعث کاهش سطح فعالیت های بدنی می شود که ممکن است سلامت جسمی و روانی را به خطر اندازد. این مشاهدات دارای پیامدهای مهم بالقوه است که می تواند به توصیه های لازم جهت انجام فعالیت بدنی برای حفظ سلامتی در طول بیماری  کمک کند.