تنوع ژنتیکی، حدت و توزیع مقاومت ضد میکروبی در بین سویه های لیستریا مونوسیتوژنز جدا شده از شیر، گوشت گاو و محیط گاوداری

لیستریا مونوسیتوژنز یک پاتوژن داخل سلولی فرصت طلب منتقله از راه غذا است و در همه جای طبیعت یافت می شود. وقوع لیستریا مونوسیتوژنز در واحدهای تولیدی حیوانات همراه با وجود آن ها در شیر، مدفوع، خوراک، آب، فاضلاب و خاک یک عامل کمک کننده برای لیستریوز منتقله از مواد غذایی در انسان ها و حیوانات است.

هدف از این مطالعه تعیینخصوصیات ژنوتیپی و سروگروپینگ لیستریا مونوسیتوژنز جدا شده از انواع مختلف نمونه ها و نیز مطالعه الگوهای ضد میکروبی به صورت فنوتیپی و ژنوتیپی بود.

از واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR)چندگانه برای تایید لیستریا مونوسیتوژنز، شناسایی سروگروپ ها و دودمان و همچنین تشخیص مارکرهای حدت استفاده شد. از مناطق بین ژنی تکراری حفاظت شده انتروباکتریایی (ERIC) و چند شکلی قطعات DNA حاصل از تکثیر تصادفی-واکنش زنجیره ای پلیمراز (RAPD-PCR) برای شناساییآن سویه ها استفاده شد و الگوهای ضد میکروبی به صورت فنوتیپی با روش کیربای-بویر و به صورت ژنوتیپی با استفاده از PCR مورد مطالعه قرار گرفتند.

474 نمونه غربال شده (274 نمونه شیر و هر کدام از موارد خاک، خوراک، فاضلاب و گوشت 50 نمونه) مورد بررسی قرار گرفتند، 10 سویه لیستریا مونوسیتوژنز (شیر=8، خاک=1 و گوشت=1) با هدف قرار دادن ژن hlyA توسط PCR مورد تایید و شناسایی قرار گرفتند و مشخص شد که متعلق به سروگروپ های 1/2a و 3a هستند و تحت دودمان تیپ II قرار می گیرند. ارزیابی پتانسیل حدت نشان داد که همه 10 سویه در برگیرنده ژن iap < /em> بودند در حالی که ژن های plcA و plcB به ترتیب در هفت و هشت سویه مشاهده شدند. با استفاده از روش ERIC و انگشت نگاری RAPD مشخص شد که 6 سویه جدا شده از شیر در یک خوشه قرار می گیرند و این مسئله نشان دهنده این موضوع است که هر دوی این روش ها ابزارهای تایپینگ مولکولی کارآمدی برای لیستریا مونوسیتوژنز هستند. برررسی ژنوتیپی ژن های مقاومت ضد میکروبی (AMR) نشان داد که هفت جدایه برای tetM، پنج تا برای mefA، چهار تا برای msrA و یک جدایه برای ژن lnuA مثبت بودند در حالی که ژن های tetK، ermA، ermB، و lnuB در هیچ یک از جدایه ها مشاهده نشدند.

وجود لیستریا مونوسیتوژنز در محیط های گاوداری همراه با مارکرهای حدت و مقاومت چند دارویی در منطقه مورد مطالعه نشان می دهد که احتمال انتقال از محیط به انسان ها و حیوانات وجود دارد که باید به طور منظم نظارت شود تا از سلامت مواد غذایی و همچنین سلامت حیوانات و انسان ها اطمینان حاصل شود.