تحلیل تفسیرکریپکی از «عدم تعین معنا» در فلسفه دوم ویتگنشتاین با تکیه بر گرامر مفهوم «شکاکیت»

تفسیر کریپکی از پژوهش های ویتگنشتاین، در دو بخش: «پاردوکس شکاکانه» و «راه حل زبان خصوصی» می گوید؛ محور پژوهش‏ها را، یک «تناقض شکاکانه معناشناختی» گره خورده با «پیروی از قواعد» می سازد و باید سایر مسایل مهم اش را هم در همین راستا تفسیر کرد. مسئله این پژوهش، تحلیل ناواقع گرایانه بودن تفسیر کریپکی از «معنا» از رهگذر تفسیر گرامر واژه «شکاکیت» است. کریپکی نشان می دهد «معنا» ناشی از نسبتی خاص است بین «زبان» و «واقعیت»،که طبق شرایط خاصی درون «صورت زندگی» هستند و نتیجه این که «معنا» در جریان زندگی عملی ما، ابعاد متنوع دارد و می تواند فقط در یکی از کاربردهایش به معنای متعین به کار رود.