مروری بر پیل های سوختی پلیمری

پایان یافتن سوخت های فسیلی، آلایندگی زیست محیطی آن ها و وابستگی شدید بشر به این نوع از سوخت ها باعث شده تا تولید انرژی پاک و پایدار به یکی از مهم ترین مسایل در تامین انرژی آینده بشر تبدیل شود. این مسئله پژوهشگران بسیاری را بر آن داشته است که به دنبال جست وجوی منابع جدید و پایدار انرژی باشند. در کنار انرژی های خورشیدی، بادی، زمین گرمایی و زیست توده، انرژی حاصل از پیل های سوختی نیز اهمیت فراوانی یافته است. پیل های سوختی فناوری جدیدی برای تولید انرژی هستند که بدون ایجاد آلودگی های زیست محیطی و صوتی، از ترکیب مستقیم بین سوخت و اکسنده، انرژی الکتریکی با بازدهی زیاد تولید می کنند. در حال حاضر، معروف ترین پیل سوختی، نوع هیدروژنی است که از واکنش بین هیدروژن و اکسیژن، آب، گرما و جریان برق تولید می شود. پیل های سوختی شامل سه بخش اصلی کاتد، آند و الکترولیت هستند. الکترولیت ها نقش مهمی در پیل سوختی دارند و اجازه عبور یون ها را با گزینش پذیری لازم در پیل می دهند. در سال های اخیر، استفاده از پلیمرها به عنوان الکترولیت در ساخت پیل های سوختی هیدروژنی متداول شده است که به پیل های سوختی پلیمری معروف هستند. با توجه به پیشرفت های انجام گرفته در زمینه پیل های سوختی پلیمری و پلیمرهای خاص به کاررفته در آن ها، این مقاله قصد دارد به ساختار کلی پیل های سوختی هیدروژنی با تاکید بر ساختار پلیمری بپردازد.