بررسی عدالت فضایی در شاخص های بهداشتی-درمانی در شهرستان های استان گلستان

عدالت فضایی در حوزه بهداشت و درمان یکی از مهمترین ابعاد توسعه پایدار است. توسعه‫پایدار نمی‫تواند بدون داشتن یک جمعیت سالم تحقق پیدا کند و از سوی دیگر، بهداشت جمعیت نمی‫تواند بدون داشتن محیط‫زیست سالم و اقتصاد قوی حفظ شود از اینرو، هدف از این مقاله شناسایی الگوی توزیع فضایی امکانات و تسهیلات بهداشتی- درمانی در شهرستان های استان گلستان است.

روش و داده ها:

 روش تحقیق مورد استفاده توصیفی- تحلیلی و منبع داده ها سالنامه آماری 1390 است. داده-ها با استفاده از تکنیک های آماری نظیر تاپسیس، تحلیل خوشه، و ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است.

نتایج بیانگر توزیع فضایی نابرابر شهرستان های استان گلستان از نظر میزان توسعه بهداشتی- درمانی است. گرگان بالاترین و گمیشان پایین ترین سطح توسعه بهداشتی- درمانی دارد. فاصله با مرکز استان یکی از مهمترین عوامل اثرگذار بر نابرابری فضایی است.

عدالت فضایی نیازمند کاهش شکاف توسعه ای بین شهرستان های استان است.