تاثیر معماری فضاهای ورزشی تحت پوشش شهرداری تهران بر میزان گرایش شهروندان به فعالیت های ورزشی

هدف پژوهش بررسی معماری فضاهای ورزشی تحت پوشش شهرداری تهران بر میزان گرایش شهروندان به فعالیت های ورزشی بود. روش تحقیق توصیفی- همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش ورزشکاران شهر تهران بودند. نمونه آماری، مشتریان مجموعه های ورزشی 5 منطقه شهری از بین 22 منطقه با توجه به موقعیت جغرافیایی قرارگیری آنها در شمال، جنوب، شرق، غرب و مرکز، شامل مناطق 1،5،6،8،20 بودند. روش نمونه گیری تصادفی و در دسترس، همچنین حجم نمونه متشکل از 250 نفر بود. ابزار گردآوری، پرسشنامه محقق ساخته ای بود که روایی صوری و محتوایی آن توسط 9 نفر از استادان مدیریت ورزشی و معماری بررسی و سپس در بین نمونه موردنظر پخش شد. پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ 76/0 محاسبه شد. همچنین از الگوریتم پی ال اس برای آزمودن فرضیات استفاده شد. خروجی نرم افزار حاکی از این بود که تمامی متغیرها تحقیق اثر مثبتی بر گرایش شهروندان به اماکن ورزشی تحت پوشش شهرداری تهران داشت. به طور کلی می توان گفت معماری و نحوه طراحی اماکن ورزشی بر جذب و گرایش شهروندان به فعالیت های ورزشی ثمربخش است و متولیان امر هنگام طراحی باید به معماری اماکن براساس فرهنگ، نحوه دسترسی و سایر شاخص های به دست آمده توجه ویژه کنند.