تحلیل فضایی حس تعلق مکانی در احیای بافت ناکارامد با استفاده از رگرسیون وزن‏ دار جغرافیایی: در منطقه سه تبریز

بافت های ناکارامدشهری به دلیل ارزش‏های تاریخی-فرهنگی نیازمند دخالت و سامان دهی اند. امروزه، احیای این بافت ها با اصل قراردادن نیاز ساکنان در برقراری ارتباط با فضای کالبدی و مباحثی چون حس تعلق به مکان مورد توجه بسیاری از طراحان قرارمی‏گیرد. حس تعلق به مکان نشان دهنده علاقه و دلبستگی افراد به آن مکان است و به بازگشت فرد به آن مکان منجر می شود. هدف از این تحقیق تحلیل فضایی حس تعلق به مکان در احیای بافت ناکارامد با استفاده از روش رگرسیون وزن‏دار جغرافیایی (GWR) است. محدودهموردمطالعه منطقه سه شهرداری تبریز شامل چهار ناحیه با 96/2707 هکتار مساحت و دویست وپنجاه هزار نفر جمعیت است. جمع‏آوری داده ها به ‏صورت کتابخانه ‏ای و میدانی و با استفاده از ابزارپرسش نامه انجام گرفته است. برای تجزیه‏ و تحلیل داده ‏ها از نرم ‏افزارهای SPSS وLISRELو برای بررسی نتایج و تحلیل فضایی حس تعلق مکانی از روش رگرسیون وزن‏ دار جغرافیایی (GWR) در محیط نرم‏افزار Arc GIS استفاده ‏شده است. نتایج رگرسیون وزن‏ دار جغرافیایی نشان می‏دهد که در بین سه شاخص مورداستفاده (اجتماعی، کالبدی، و زیست ‏محیطی) بیشترین تاثیر را شاخص اجتماعی دارد و دو شاخص کالبدی و زیست‏ محیطی به ترتیب در اولویت‏های بعدی قرار دارند. همچنین، نتایج تحلیل فضایی نشان می‏دهد که ناحیه‏ های یک و دو (خیابان‏های چرنداب، لیل آباد، باغشمال، حافظ، و همچنین ناحیه منظریه) ازنظر احیای بافت ناکارامد در وضعیت مناسب و مطلوبی قرار دارند.