اثر ترکیبی متیل فنیدیت و ریسپریدون در درمان کودکان مبتلا به اختلال بیش فعالی - کمبود توجه

بیش فعالی همراه با  کمبود توجه  شایعترین اختلال روان پزشکی در کودکان می باشد.با توجه به شیوع بالای اختلال  و پیامدهای روان شناختی آن و عدم پاسخ به درمان در  30-20 درصد کودکان به ریتالین ، مطالعه حاضر با هدف ارزیابی اثر ریسپریدون همراه با ریتالین در درمان کودکان مبتلا به بیش فعالی انجام گرفت  .

در این مطالعه کارآزمایی بالینی ، 60 نفر از کودکان  سن 6 تا 12 سال  مبتلا به بیشفعالی همراه با نقص توجه  بر اساس  کرایتریای DSM-V  به روش تصادفی در دو گروه ریتالین و پلاسبو ، ریتالین و ریسپریدون تقسیم شدند  . دوز ریتالین با  mg/kg 5/0روزانه شروع شده و تا حداکثر  mg/kg1 افزایش داده شد. دوز ریسپریدون 25/0 میلی گرم روزانه شروع و تا حداکثر 1 میلی گرم روزانه داده شد. شدت بیش فعالی همراه با نقص توجه در خط پایه و هفته های 2، 3، 4 و 6 بعد از تجویز دارو ارزیابی شد . شدت اختلال با   پرسشنامه ی ADHD rating scale  سنجیده شد. پس از جمع آوری اطلاعات داده ها توسط نرم افزار SPSS-19  تحلیل شدند.

تجزیه و تحلیل با اندازه گیری مکرر ANOVA تفاوت معنی داری بین دو پروتکل در نمره مقیاس رتبه بندی ADHD نشان نداد (P> 0.05). در طول 6 هفته درمان بهبود قابل توجهی در علایم بیش فعالی همراه با نقص توجه  در هر دو گروه مشاهده شد (p<0,05).

ریسپریدون و ریتالین میتوانند در درمان کودکان مبتلا به بیش فعالی  همراه با نقص توجه  موثر باشند و بخوبی تحمل شوند.  همچنین اضافه کردن ریسپریدون به ریتالین می تواند از بروز عوارض جانبی ریتالین از قبیل بیخوابی و بی اشتهایی جلوگیری نماید وباعث   شود تا  دوز پایینتری از ریتالین در کنترل علایم نیاز باشد .