بررسی آزمایشگاهی آبشستگی در اطراف سری آبشکن T شکل غیر مستغرق در قوس رودخانه

در این مطالعه به منظور بررسی اثر فاصله نسبی و طول نسبی بین دو آبشکن T شکل و همچنین تاثیر عدد فرود بر فرآیند آبشستگی در قوس، آزمایش هایی در یک فلوم آزمایشگاهی مستطیل شکل و با قوس 180 درجه از جنس پلاکسی گلاس انجام گرفت. در این تحقیق با نصب دو آبشکن T شکل با چهار فاصله نسبی و طول نسبی مختلف در نیمه اول قوس 180 درجه، پدیده آبشستگی حول آبشکن مورد بررسی قرار گرفت. برای مصالح کف فلوم از ماسه با دانه‌بندی یکنواخت و ضریب یکنواختی استفاده شد. کلیه آزمایش ها در چهار دبی مختلف و عمق جریان ثابت در شرایط آب زلال انجام گردید. نتایج این تحقیق نشان داد بین حداکثر عمق نسبی آبشستگی نسبی با طول نسبی آبشکن ، فاصله نسبی آبشکن وعدد فرود رابطه مستقیم وجود دارد و با افزایش فاصله نسبی، طول نسبی و همچنین عدد فرود، حداکثر عمق نسبی آبشستگی در دهانه آبشکنT شکل افزایش پیدا می کند. به‌منظور مقایسه تاثیر طول نسبی آبشکن بر عمق آبشستگی نسبی در تحقیق حاضر با سایر محققین استفاده شد. همچنین رابطه جهت تعیین حداکثر عمق آبشستگی نسبی ارایه شد که ضریب همبستگی نتایج حاصل از این معادله با نتایج آزمایشگاهی حدود 98 /0 می‌باشد.