بهینه سازی محل گذرگاه های غیرهمسطح عابر پیاده با استفاده از الگوریتم ژنتیک

امروزه سهم قابل توجهی از جابجاییها برای فواصل زیر یک کیلومتر با پا صورت میپذیرند. جداسازی حرکت عابران پیاده با ترافیک عبوری راه ها با حجم و سرعت بالا از مسایلی است که علاوه بر تامین ایمنی عابران، روان شدن ترافیک مسیر مورد نظر را نیز در بر دارد. یکی از روش های گذر ایمن عابر پیاده از این مقاطع احداث گذرگاه های غیر همسطح عابر (روگذر یا زیرگذر) می باشد. مدل ریاضی در این تحقیق با هدف کمترین مجموع فاصله عابرین به گذرگاه طراحی شد. ورودیهای مدل با استفاده از قابلیت ها نرم افزار ArcGIS مانند اعمال جمعیت به کاربریها و بدست آوردن فواصل آماده شد. سپس با حل این مدل به روش الگوریتم ژنتیک مکان یابی بهینه گذرگاه های غیر همسطح انجام شد. برای کاربردی تر کردن و مدیریت بهینه هزینه های اجرای پروژه گذرگاه ها براساس پارامترهای تاتیرگذار اولویت بندی شدند. بنابراین با شناخت پارامترهای تاثیر گذار مانند حجم عابر و حجم و سرعت وسایل نقلیه با استفاده از نرم افزار ArcGIS لایه های اطلاعاتی پارامترها ایجاد شده و با روش تحلیل سلسله مراتبی وزن دهی لازم به این لایه ها اعمال شد و با این روش اولویت بندی گذرگاه های غیر همسطح عابر پیاده انجام شدند. مطالعه موردی بر روی روش تحقیق انجام گردید و گذرگاه های غیر همسطح عابر برای منطقه مورد مکان یابی گردید. پارامترهای اثر گذار برای اولویت بندی گذرگاه های غیر همسطح، تصادف عابرین و همچنین حجم عابرین عبوری از معبر دارای بشترین ضریب اهمیت بوده است. در نهایت 21 نقطه محل احداث عابر پیاده به دست آمد که بنا بر الگوریتم ژنتیک اولویت بندی شدند.