کاربرد پدیدارشناسی در پژوهش های مرتبط با دانش اشیاء و تجارب موزه ای

این مقاله با ارایه یک جهت‌گیری نوآورانه برای فعالیت‌های میدانی، به بررسی دیدگاهی میان‌رشته‌ای در پژوهش‌های مربوط به موزه پرداخته است. این بررسی با استفاده از مفهوم «دانش اشیا»، روش‌های شناختی که از تعامل انسان با اشیای فیزیکی ناشی شده است را توصیف و سپس مستندسازی قدرت اشیا برای تعریف مفهوم «تجربه زیسته» از زمان، مکان و هویت با یک دیدگاه کاربردی و نظری در مورد اشیا ملموس و رابطه آن‌ها با تجربه زیسته ارایه می‌شود. از طریق دانش اشیا، استدلال بر این است که موزه می‌تواند نفوذش را در بازدیدکنندگان بهتر درک کند. برای استفاده از این دیدگاه، پدیدارشناسی راهی برای کشف ارتباط میان تجارب فرد بازدیدکننده و اشیا موزه‌ای ارایه می‌دهد و متخصصان امر را در درک بهتر معنای موزه‌ها و ارتباط آن‌ها با دنیای انسانی ما یاری می‌کند. در این فرآیند، درگیر شدن مجدد با موزها به لحاظ شناختی مورد بررسی قرار می‌گیرد. همگرایی دانش اشیا و پدیدارشناختی نه‌تنها مسیرهای جدید و مهیجی را برای توسعه مطالعات میان‌رشته‌ای مرتبط با موزه‌ها ارایه می‌کند بلکه به‌طور همزمان درک ما از تجربه انسانی را نیز بهبود می‌بخشد.