مروری بر تکنیک‏ های سنجش ‏از‏ دور رطوبت خاک و روش‏ های ریزمقیاس‏ سازی مکانی

رطوبت خاک یک پارامتر با ارزش برای چرخه آب برروی اراضی، کنترل جریان آب بین اتمسفر، سطح زمین و زیر زمین، از طریق تبخیرتعرق گیاه می‏باشد. اندازه‏گیری و ثبت مشاهدات رطوبت خاک به ‏صورت داده ‏های زمینی نمی‏ تواند جوابگوی نیاز بشر باشد. دسترسی به نقشه‏ های رطوبت خاک جهانی که با استفاده از سنسورهای سنجش از دور امکان پذیر است، کاربردهای بسیاری از جمله پیش‏بینی بارش، پیش‏بینی سیلاب، نظارت بر خشکسالی و برنامه ‏های مرتبط با کشاورزی خواهد داشت. این نقشه ‏ها باید در مقیاس مکانی مناسب فراهم شوند. این امر از طریق ریزمقیاس‏سازی مکانی مشاهدات رطوبت خاک انجام می‏شود. ریزمقیاس ‏سازی مکانی رطوبت خاک اندازه‏ گیری‏ شده توسط ماهواره‏ ها دو هدف را به ‏منظور استفاده این پارامتر در کاربردهای هیدرولوژی، هواشناسی و کشاورزی باید تامین کند: 1- دست‏یابی به وضوح مکانی متوسط رطوبت خاک (تقریبا 10 کیلومتری)، 2- دقت بازیابی مناسب. تحقق هر دو هدف با استفاده از یک سنسور مفرد، مشکل می‏باشد. بنابراین، ریزمقیاس‏ سازی مکمل با استفاده از طیف وسیعی از انواع مشاهدات توسط ترکیب سنسورهای مختلف، به‏عنوان یک روش برای غلبه بر مقیاس مکانی درشت و بهبود دقت بازیابی رطوبت خاک، پیشنهاد شده است. در این مقاله، تکنیک ‏های سنجش از دور رطوبت خاک و دو روش اصلی ریزمقیاس‏ سازی موجود که پتانسیل تحقق الزامات بیان شده در توان تفکیک‎ ‏پذیری مکانی و صحت ریزمقیاس ‏سازی را دارند، معرفی می‏شوند و مزایا و معایب آنها بررسی خواهد شد.