امنیت غذایی و نا امنی، سامانه غذایی و تغییر اقلیم

کشاورزی و سامانه غذا کلید پاسخ به تغییر اقلیم جهانی است. ترکیبی از اقدامات در زمینه تولید غذا مانند تولید موثر، انتقال و فراوری در کنار مداخلات به منظور تعدیل گزینه ‏های غذایی و کاهش اتلاف و پسماند، منجر به کاهش انتشار GHG و بهبود تاب‏ آوری این سامانه ‏‏ها خواهد شد. چنین اقدامات ترکیبی، امکان دستیابی به تعدیل و سازگاری با تغییر اقلیم در مقیاس بزرگ مبتنی بر اراضی را بدون ایجاد تهدید برای امنیت غذایی (افزایش رقابت برای زمین و تولید غذا با قیمت‏های بالاتر) فراهم می‏آورد. عدم لحاظ چنین اقداماتی ترکیبی در سامانه غذا، مدیریت مزرعه و زنجیره تامین و تقاضا، ممکن است منجر به اثرات معکوسی مانند افزایش تعداد انسان‏های دارای سوتغذیه و تاثیر منفی بر خرده مالکان شود. به‏ منظور رویارویی با چنین چالش‏هایی لازم است رویکرد سامانه فعلی غذا به سمت انجام اقدامات ترکیبی تغییر یابد. به ‏منظور سازگاری و تعدیل در کل سامانه غذایی، لازم است شرایط تحقق آن از طریق خط مشی‏های سیاسی، بازارها، موسسات پژوهشی و حاکمیتی فراهم شود. با هدف دستیابی به سازگاری، می‏توان تاب‏آوری در برابر افزایش رویدادهای حدی را از طریق مکانیزم‏های اشتراک و انتقال خطرپذیری از طریق بازارهای بیمه و بیمه‏ های مبتنی بر شاخص‏های آب‏ و ‏هوایی به انجام رساند. سیاست‏های عمومی سلامت برای بهبود تغذیه مانند مشوق‏ه ای بیمه درمانی و افزایش کمپین‏های آگاهی دهنده می‏تواند به‏ طور بالقوه تقاضا را تغییر داده و هزینه‏ های مراقبت‏های بهداشتی را کاهش و به محدود کردن انتشار GHG کمک نماید. بدون گنجاندن پاسخ‏های جامع سامانه غذایی در سیاست‏های کلی تغییر اقلیم، پتانسیل‏های تعدیل و سازگاری ارزیابی شده توسط مراجع ذی‏ربط محقق نمی‏شود و امنیت غذایی به خطر خواهد افتاد.