مقایسه تاثیر استفاده از نانومواد معدنی بر عملکرد مخلوط‏ های آسفالت گرم و شیشه‏ ای در برابر خرابی رطوبتی

امروزه، تکنولوژی آسفالت شیشه‏ای به عنوان روشی کارآمد جهت کاهش هزینه‏های تولید آسفالت، کاهش مصرف سوخت و کاهش آلودگی‏های زیست محیطی ناشی از تولید این نوع زباله به شمار می‏رود. یکی از مشکلات اصلی در جهت توسعه روزافزون آسفالت شیشه‏ای این است که این نوع مخلوط آسفالتی در برابر خرابی رطوبتی ضعیف‏تر از سایر مخلوط‏ها است. پژوهش حاضر به ارزیابی حساسیت‏های رطوبتی مخلوط‏های آسفالت شیشه‏ای (حاوی 10 درصد شیشه جایگزین قسمت ریزدانه) و مخلوط‏های آسفالت گرم و مقایسه‏ای بین عملکرد این دو نوع مخلوط به همراه تاثیر دو نوع افزودنی نانوآهک هیدراته و نانو کربنات کلسیم در برابر خرابی رطوبتی پرداخته است. ارزیابی حساسیت رطوبتی مخلوط‏های آسفالتی از طریق آزمایش مکانیکی لاتمن اصلاح شده تحت استاندارد لاتمن اصلاح‏شده و آزمایش ترمودینامیکی صفحه ویلهلمی بر اساس روش ‏های انرژی آزاد سطحی صورت گرفته است. نتایج به دست آمده از آزمایش کشش غیرمستقیم نشان می‏دهند که مقاومت مخلوط های آسفالت شیشه ای در شرایط خشک بیشتر از مخلوط ‏های آسفالت گرم است. با این حال، مخلوط ‏های آسفالت شیشه‏ای تحت شرایط مرطوب با افت مقاومت بیشتری نسبت به مخلوط‏های آسفالت گرم مواجه شده‏اند. نتایج به دست آمده از آزمایش ترمودینامیکی نیز نشان می‏دهند که اصلاح هر دو نوع قیر با استفاده از نانو آهک هیدراته و نانو کربنات کلسیم باعث افزایش انرژی آزاد سطحی کل و انرژی آزاد پیوستگی هر دو نوع قیر پایه شده است. این افزایش سبب بهبود مقاومت مخلوط‏های ساخته شده با این نوع قیرها در برابر خرابی‏های رطوبتی از نوع پیوستگی می‏شود که یک اثر مثبت در کاهش خرابی رطوبتی به شمار می‏رود.